4 grudnia 2013, siostra Bogusia

W serce wryły się przeżycia
Zamknięte - jak brama nie do zdobycia.
I jeszcze... brak ufności,
Gdyż w życiu za mało było miłości.

Strach – co jutro będzie?
Ciągły niepokój – wszędzie.
I ucieczka wciąż do świata,
Dusza się ze światem brata.

Pełno krzyku i rozdarcia
Nie ma w nikim wsparcia.
Lecz jest odpocznienie
U Jezusa – i ukojenie.

On zagoi rany
I rozerwie wszystkie kajdany.
Jego dłonie pomóc nam gotowe.
Jezus daje nam serce nowe.

Więc zatrzymaj się, przyjdź Doń!
Daj Mu serce, podaj dłoń.
Wszystko złóż u Jego stóp,
Abyś wolnym kroczyć mógł.