20 października 2015, Joanna Tyc

Jakie to cudowne, że widzę...
Jakie to cudowne, że słyszę...
Jakie to cudowne...
Cudowne, że czuję.

Dziękuję Ci, Boże, 
że obdarowałeś mnie tyloma cudami,
cudami, które są tak wspaniałe,
a czasem tak niewidoczne,
tak piękne, a ja ich nie potrafię dostrzec.
Ale zaczynam je zauważać wtedy...
wtedy gdy...
Gdy zagłębiam się w piękno Twego stworzenia.
Wtedy widzę...
Dokładnie widzę, jak cudownie mnie stworzyłeś
i rozumiem...
rozumiem, że jestem cudem.