12 czerwca 2013, Wiesław Janik

Czerwiec jest miesiącem obfitującym w emocje oraz oczekiwania. Te emocje wiążą się z zakończeniem roku szkolnego lub akademickiego: uczniowie starają się o jak najlepsze oceny, studenci – o jak najlepszą obronę swych prac

magisterskich. Uwieńczeniem wytrwałej pracy, nauki i egzaminów jest świadectwo, dyplom czy też tytuł naukowy. Każdy kto otrzyma taki dokument, ma uzasadniony powód do chluby i zadowolenia. Jest też szczęśliwy, że po wielu latach nauki, nareszcie osiągnął cel! Ale chwileczkę! Chcę przypomnieć, że do osiągnięcia prawdziwego szczęścia jest potrzebne inne świadectwo - NAJWAŻNIEJSZE! A co to za świadectwo? Kto je wystawia? Odpowiedź na to pytanie znajdujemy w Biblii

Otóż apostoł Paweł wspomina o nim w liście do Koryntian: „To bowiem jest chlubą naszą: świadectwo sumienia naszego, że wiedliśmy życie nasze na tym świecie, zwłaszcza między wami, w świątobliwości i czystości Bożej, nie w cielesnej mądrości, lecz w łasce Bożej” (Kor. 1:12). Jest to świadectwo duchowe, uwierzytelnione przez cztery AUTORYTETY.

1. Pierwsze to poświadczenie samego Boga, że nasze życie, postawy i uczynki podobają się Mu. Takie świadectwo od Boga otrzymał Henoch. „Przez wiarę zabrany został Henoch, aby nie oglądał śmierci i nie znaleziono go, gdyż zabrał go Bóg. Zanim jednak został zabrany, otrzymał świadectwo, że się podobał Bogu” (Hebr. 11:5).
2. Następne to świadectwo Ducha Świętego, który poświadcza nam, że aktualnie jesteśmy dziećmi Bożymi. O tym świadectwie czytamy w liście do Rzymian: „Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy” (Rzym. 8:16).
3. Do tego jeszcze dochodzi świadectwo Słowa Bożego, które w dokładny sposób ocenia nasze myśli, postawy, motywy i działania. Czytając Biblię otrzymujemy akceptacje w dobrym działaniu oraz zostajemy osądzeni, gdy dopuściliśmy się jakiegokolwiek wykroczenia. W liście do Hebrajczyków czytamy o tym: „Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osadzić zamiary i myśli serca” (Hebr. 4:12).
4. Ostatnie świadectwo jest świadectwem naszego sumienia ożywionego przez Ducha Świętego. Posiadając dobre sumienie, możemy zawsze liczyć na właściwe sygnały od niego potwierdzające w dobrym oraz potępiające w złym. Apostoł Paweł powołuje się na świadectwo swojego sumienia mówiąc: „Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, a poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym...” (Rzym. 9:1).

A teraz kieruję pytanie do ciebie, szanowny czytelniku: Czy w dziedzinie twojej służby dla Boga zdawałeś już egzaminy? Jakie wyniki osiągnąłeś? Czy posiadasz już w sobie świadectwo poświadczone przez powyższe cztery autorytety? Jeżeli tak, to możesz mieć powód do chluby i radości. Dołóż też wszelkich starań, aby na przyszłość utrzymać to świadectwo aktualnym.