1 listopada 2017, Wiesław Janik

Treść zawarta w Biblii jest pełnym i wystarczającym źródłem pochodzącym od żywego Boga, skierowanym do ludzi, poprzez które zostajemy dokładnie poinformowani w tematach:

- Boga oraz Jezusa Chrystusa, który został posłany jako człowiek w celu dokonania jedynej doskonałej ofiary krzyżowej dla naszego zbawienia (Hebr. 10, 5-14; Iz. 53);
- Bożych obietnic na obecny czas oraz w wieczności dla tych, którzy prawdziwie uwierzą w Jezusa Chrystusa jako jedynego zbawiciela posłanego przez Boga, dając się ochrzcić z całą świadomością (Mar. 16, 15-16);
- Bożego sądu i potępienia dla tych, którzy w tym życiu odrzucą Bożą łaskę i nie dostąpią przebaczenia swoich grzechów (2 Tes. 1, 8-10);
- jedynego pośrednika pomiędzy Bogiem a nami, ludźmi, którym jest tyko Jezus Chrystus. Poza Nim nie ma żadnych innych pośredników ani na niebie, ani na ziemi (1 Tym. 2, 5- 6; Hebr. 9, 15; 7, 24- 27; Ap. 4, 10-12)
- życia, jakie mamy prowadzić w wierze na tej ziemi, naśladując Pana Jezusa, abyśmy mogli otrzymać od Boga miejsce w Królestwie Bożym na wieczność (1 Jana 2, 15-17; 2 Piotra 3, 9- 14);
- modlitwy za innymi żyjącymi ludźmi, którzy potrzebują Bożej pomocy w różnych dziedzinach swego życia (np.: Jak. 5, 3- 18; 2 Tes. 1, 11- 12).
Czy jest coś napisane o tym, że należy się modlić się za umarłych ludzi? O takich modlitwach Biblia nie wspomina. Od początku ludzkości w żadnych istniejących religiach pogańskich czy u Żydów, a tym bardziej w chrześcijaństwie, nie było mowy o takich modlitwach. Wprowadził je na przestrzeni wieków do swoich dogmatów, i tak do dzisiaj naucza, kościół rzymsko-katolicki, powołując się na wzmiankę zawartą w II Księdze Machabejskiej 12, 38-45. Tam Juda Machabeusz po zakończonej bitwie kazał zebrać pieniądze na ofiarę w tym celu, aby uczynione były modlitwy za tych, którzy zostali zabici. Należy wyjaśnić, że jest to tylko historyczna wzmianka, nie było to ani nakazem Bożym, ani przykazaniem zawartym w Zakonie Mojżeszowym. Nie znajdziemy nigdzie takiego przykazania podanego przez Boga ani zapisu, aby takie praktyki Żydzi czynili. Należy też dodać, że apokryficzne księgi Machabejskie poprzez Żydów nie były nigdy zaliczone lub uznane jako natchnione Słowo Boże. Również Pan Jezus, który w swoim nauczaniu często powoływał się na Księgi Zakonu oraz Księgi Proroków, nigdy nie powołał się na księgi Machabejskie. Dopiero kościół katolicki w swoich wydaniach Biblii dołączył te księgi do ksiąg kanonicznych w dziewiętnastym wieku, chociaż do tej pory traktował je jako „niewiadomego pochodzenia” i niewiarygodne. Pojawia się zatem pytanie: Czy na podstawie tej budzącej duże wątpliwości, co do jej prawdziwości, wzmiance należy budować naukę i wiarę w tak poważnym temacie?
Ale nie na tym koniec. Kościół katolicki dołączył także naukę o czyśćcu, o czym wcale nie ma wzmianki w Biblii, a także wiele innych błędnych nauk, które są całkowicie sprzeczne z nauką Pana Jezusa oraz Apostołów. Oczywiście uczyniono to w tym celu, aby ciągnąć ogromne zyski, bazując na niewiedzy ludzi. Należy tu podkreślić tę prawdę, że do wieczności idzie to za człowiekiem, co w swym życiu on uczynił. Biblia wyraźnie mówi: Gdy się objawi Chrystus, to odda każdemu z osobna według uczynków, jakie czynił, i to pójdzie za nim na sąd (Jan 5, 28-29; 2 Kor. 5, 9-10; Obj. 20, 11-15). Tam zostaną otwarte księgi i ludzie będą sądzeni na podstawie tego, co zostało zapisane w tych księgach. Z chwilą śmierci człowieka jego księga zostaje zamknięta i już nic tam nie można dodać ani ująć. Każdy swoje własne brzemię poniesie. Dlatego dla własnego dobra i zbawienia własnej duszy należy za życia zadbać o to osobiście, aby dostąpić przebaczenia grzechów i pojednania z Bogiem poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa, pokutę, wyznanie swoich grzechów i nieczynienia ich więcej. Bardzo zwodnicze i niebezpieczne jest poruczać załatwienie tej sprawy jakiemuś człowiekowi. Należy to uczynić osobiście przed Bogiem. Tylko Chrystus ma prawo odpuszczać grzechy, bo On za nas umarł i zapłacił najwyższą cenę (1 Jana 1, 5-10; Ps. 32).
Jest natomiast w Biblii jasno napisane i zakazane modlić się do umarłych oraz nawiązywać kontakty z duchami ludzi zmarłych. Takie praktyki są możliwe we współdziałaniu z szatanem, który umożliwia całą gamę praktyk okultystycznych. O tym możemy czytać w Biblii (III Mojż.19, 31; V Mojż. 18, 10-14). Jest wiele miejsc jeszcze ostrzegających przed takimi praktykami. To właśnie takie praktyki, wywodzące się z pogaństwa, zostały wprowadzone w kościele katolickim w postaci tak zwanego „święta zmarłych”. Jak wielu ludzi wierzy, że w tym czasie dusze zmarłych przychodzą do grobów i czekają na modlitwy o wykupienie z „czyśćca”, a także na pokarmy od żywych. Czy tak się nie dzieje? Ale to nie wszystko, bo modlitwy do ludzi zmarłych, o ich wstawiennictwo u Boga, są również próbą nawiązywania kontaktu ze zmarłymi. O! Jakież to potężne zwiedzenie i zakłamanie. Przecież Biblia wyraźnie mówi, że nikt nie wstąpił do nieba, oprócz tego, który zstąpił z nieba, czyli Jezusa Chrystusa (Jan 3, 13). Nawet najbardziej pobożni i święci ludzie Boży, którzy pomarli, oczekują na zmartwychwstanie, które dopiero nastanie w czasie przyjścia Pana Jezusa (1 Tes. 4, 13-18; 1 Kor. 15, 49-53).
Również Maria, matka Pana Jezusa, czeka na zmartwychwstanie wraz ze wszystkimi świętymi. Ani ona, ani żaden święty nie jest w stanie nikomu nic pomóc, chociaż dzięki swej wierze w Pana Jezusa osiągnął już zbawienie.
Pan Jezus w swojej nauce tak wyraźnie podkreślił to, że umarli nie mogą nic pomóc tym, co żyją jeszcze na ziemi. Pokazał to na przykładzie bogacza i Łazarza (Łuk. 16, 19- 31). Jest natomiast zalecenie, aby żyjący zadbali o swoje zbawienie teraz, w tym życiu, poprzez osobistą wiarę w Chrystusa i posłuszeństwu Jego nauce, korzystając z objawionej łaski Bożej (2 Kor. 6, 1-2; Tyt. 2, 11-15).
Chcę również ponownie podkreślić, że nauka biblijna zobowiązuje nas do tego, abyśmy modlili się za innymi ludźmi, którzy żyją jeszcze na tej ziemi. To ma duże znaczenie przed Bogiem.
I tak należy modlić się, np. za:
- władzą i przełożonymi (1 Tym. 2, 1- 5);
- tymi, którzy głoszą ewangelię zbawienia innym ludziom (Kol. 4, 2-4);
- naszymi prześladowcami i tymi, którzy wyrządzają nam krzywdę (Łuk. 6, 27-36).
Świadomy jestem tego, że jaszcze wiele by można powiedzieć w temacie modlitwy zgodnej z biblijną nauką. Każdego, komu zależy na zbawieniu własnej duszy, zachęcam do dokładnego czytania Biblii i szczerej, osobistej modlitwy do Boga o objawienie całej prawdy dotyczącej zbawienia.
Warto wiedzieć, że w internecie znajdziemy wiele informacji na temat zmian wprowadzanych na przestrzeni wieków przez kościół katolicki. Można je porównać z treścią Biblii i samodzielnie wysnuć wnioski co do ich wartości w oczach Boga.
Kończąc to krótkie rozważanie tak ważnego tematu, przypominam wszystkim czytelnikom, aby zgodnie z ostrzeżeniem zawartym w Biblii: „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, z powodu nich bowiem spada gniew Boży na nieposłusznych synów. Nie bądźcie tedy wspólnikami ich” (Efez. 5, 6-13) nikt, komu zależy na Bożym błogosławieństwie oraz zbawieniu własnej duszy, nie uczestniczył w takich praktykach jak święto zmarłych lub nawiązywanie kontaktów z duchami zmarłych ludzi, w zakresie modlitwy do nich, a także za nimi. Zgodnie z biblijnym zaleceniem: „Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego się nie dotykajcie, a ja przyjmę was...” (2 Kor. 6, 14-18) należy trzymać się z daleka od tych wszystkich pogańskich i demonicznych kultów.
Dzięki Panu Bogu za Jego święte słowo zawarte w Biblii, które wprowadza nas we wszelką prawdę i jest nam światłością na drodze życia.